خجالت میکشم از وضعیت خودم

هر چه خودم اراده نداشتم از خواستم داشته باشی 

و اینقدر اراده ندارم که تو با اراده ترین شخص دورانی

اینقدر اراده نیست در من که فرق بین شکلات با عشق را نمیدانم 

فرق بین هوس و عشق را نمیفهمم

فرق بین دوستی و عشق را نمیفهمم

هر چه در این ماجراست پَخ شده روی زمین و به قول تو: توان فاصله انداختن بین این عناصر نیست

قصد اذیت نیست، این مشکل من است، عقل کمم میگوید این مشکل دل است و دلم هنوز تلو تلو میخورد گاهی 

مثل اینکه قهری در پیش باشد، نمیدانم، آخر این هم میشود نوعی ناز کردن؟ نه این ناز نیست

تو را میبینم که تمام نگاهت به سوی من است و تمام حواسّ ات 

خجالت میکشم از وضعیت خودم

از نظر عقلی در من حل شده مسئله؟ نمیدانم